Komentarze (0)
Baran, zwany też trykiem, to właściwie owca rodzaju męskiego. W odróżnieniu do samicy ma krępe, silniejsze ciało i odstające od głowy rogi, skręcone trochę jak korkociąg, których nie zrzuca, ale co roku przyrasta mu ich kawałek.
pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Baran, zwany też trykiem, to właściwie owca rodzaju męskiego. W odróżnieniu do samicy ma krępe, silniejsze ciało i odstające od głowy rogi, skręcone trochę jak korkociąg, których nie zrzuca, ale co roku przyrasta mu ich kawałek.
KOŃ DOMOWY
Większość badaczy skłania się ku teorii, że udomowienie konia miało miejsce w epoce brązu w Azji i nieco później w Europie. Nie był to proces szybki, lecz odbywał się stopniowo. Równolegle żyły konie i dzikie, i te już udo- mowione. Początkowo hodowano je prawdo- podobnie dla mięsa, z czasem zaczęto je ujeżdżać i wykorzystywać jako zwierzę pociągowe. Udomowienie koni miało ogromny wpływ na dalszy rozwój cywilizacyjny – umożliwiło szybsze przemieszczanie się ludzi wraz z dobytkiem. Konie więc były źródłem pożywienia - mleka i mięsa, a jednocześnie służyły do jazdy i jako zwierzęta juczne. Konie odegrały ogromną rolę w historii całego świata, brały udział w wojnach, żyły wśród chłopów i towarzyszyły władcom.
Obecnie istnieje ok. 200 ras koni i kuców, od największych koni belgijskich – o wzroście około 170 cm w kłębie do najmniejszych kucyków szetlandzkich mających niewiele ponad 110 cm w kłębie.